สัปดาห์นี้มีเรื่องสะเทือนใจ
จริงๆไม่ค่อยโพสเรื่องส่วนตัว(สุดๆ)ลงมาในนี้มากนัก แต่อยากโพสเป็นบันทึกความทรงจำ
เผื่อว่า วันนึงซีโตขึ้นแล้วลืมความรู้สึกเหล่านี้ ซึ่งจริงๆก็เชื่อว่า...คงไม่ลืม
วันที่ 1พฤศจิกายน 2010 เพื่อนสนิทซีที่นิเทดจากไป วันนี้..ซีก็เพิ่งไปวันเผามา เสียเพราะอุบัติเหตุมอเตอร์ไซด์ค่ะ
คนที่ขับมอไซด์ หรือไม่ขับ..ทุกคนอย่าประมาทนะ เรื่องแบบนี้ไม่เข้าใครออกใครจริงๆ แล้วซีก็ไม่ได้คิดว่าจะเกิดกับเพื่อนสนิทตัวเองที่คณะ ทำให้ซีรู้สึกว่า เราเองดูแลคนที่เรารักดีแค่ไหนตอนนี้ สิ่งที่คนเป็น คนมีชีวิตอยู่อย่างเราสามารถทำได้อยู่ คือทำสิ่งที่ดีๆ โดยเฉพาะกับคนที่ยังอยู่ เพราะเราจะเสียใจมากถ้ายังไม่ได้ทำดีที่สุดก่อนที่เค้าจะจากไป
จะบอกว่าโชคดี...ดีรึเปล่า เพราะเพื่อนเราที่ชื่อ ทิน คนนี้เพิ่งจะมาช่วยเราถ่ายคลิปดัชมิลล์ลงCeemeagain.com ให้เราเดือนที่ผ่านมาเอง ทำให้เรามีคลิปของเค้าล่าสุด ซึ่งเชื่อว่าคนอื่นคงไม่มี และบังเอิญว่าไม่ได้ลงในเวบเพราะไม่ตรงใจลูกค้า...ก็เลยได้เก็บวีดีโอของเค้าเอาไว้
ภาพในความคิดมาจนถึงตอนนี้...เหมือนหนังเลย ซีว่าซีเขียนบทหนังได้เรื่องนึงเลยอยู่ๆก็นึกถึงหนังสั้น บอย-ป๊อด ที่ตัวเองเล่น เพลงช่วงที่ดีที่สุด ในตอนสถานีแห่งความคิดถึง ขึ้นมา
สุดท้ายไม่อยากให้คนอ่านโพสเศร้าไปกับซีเพราะซีก็ร้องไห้หนักมากไปตั้งแต่วันแรก จนมาวันนี้ก็ทำใจได้มากขึ้นเยอะแล้ว และเชื่อว่าสิ่งดีๆที่เพื่อนเราทำ ยังคงอยู่ในความทรงจำเสมอ
มาวันนี้ อยากบอกทุกคนที่ติดตามกันมา ให้ทำสิ่งดีๆกับคนรอบข้างที่เรารัก ทั้งคนในครอบครัวให้มากพอ เผื่อว่าวันนึงที่เราไม่มีโอกาสทำ จะได้ไม่เสียใจทีหลังนะจ้ะ
ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจซีนะ ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว จะสู้ต่อไปเต็มกำลังเหมือนเดิม แต่อาจรับงานที่อยากทำจริงๆเพราะจะได้มีเวลาเผื่อคนที่เรารักในครอบครัวมากขึ้น ถ้าเป็นไปได้...